احادیث
امام علی علیه السلام فرموده اند:

 

مَنْ وَثِقَ بِاَنَّ ما قَدَّرَ اللّه‏ُ لَهُ لَنْ يَفوتَهُ اسْتَراحَ قَلْبُهُ؛
 
هر كس اطمينان داشته باشد كه آنچه خداوند برايش تقدير كرده است به او مى ‏رسد، دلش آرام مى ‏گيرد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم  ص 104 ، ح1849

 

نكته: اگر آرام نيستيم...

 

از امام جعفر صادق علیه السلام روايت شده كه فرموده اند:

 

 اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّيرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَالَّتى تَهتِكُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَينِ؛

علل الشرايع ج 2، ص 584 ، ح 27

گناهی كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است.

گناهى كه پشيمانى مى آورد، قتل است.

گناهى كه گرفتارى ايجاد مى كند، ظلم است.

گناهى كه آبرو مى بَرد، شرابخوارى است.

گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست.

گناهى كه مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خويشان است.

گناهى كه مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است.

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ:عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّهِ علیه ‏السلام، قَالَ: «كَانَ عَلِیٌّ علیه السلام یَقُومُ فِی الْمَطَرِ أَوَّلَ مَا یَمْطُرُ  حَتّى یَبْتَلَّ رَأْسُهُ ‏وَلِحْیَتُهُ وَثِیَابُهُ، فَقِیلَ لَهُ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، الْكِنَّ الْكِنَّ ، فَقَالَ: إِنَّ هذَا مَاءٌ قَرِیبُ الْعَهْدِ  ‏بِالْعَرْشِ

اصول کافی ج 8 ص 240 و وسائل الشیعه ج 8 ص 15

امام صادق «علیه السلام» می فرمایند:

  باران که شروع می شد، امیر المؤمنین علی «علیه السلام» زیر باران می ایستادند تا جایی که سر و ریش و لباسشان خیس می شد.

کسی عرض کرد: ای امیرالمومنین به سرپناهی بروید.

پاسخ فرمودند: این آبی است که از نزدیکی‌های عرش آمده است...

 

امام علی علیه السلام فرموده اند:

 

شيعتنا كالنّحل لو عرفوا ما في جوفها لأكلوها

شيعه و پيرو ما مانند زنبور عسل است، اگر بشناسند آنچه در درون آنست هر آينه آن را خواهند خورد

و فرموده اند:

شيعتنا كالأترجّة طيّب ريحها، حسن ظاهرها و باطنها

شيعه ما همچون ترنج است كه بوى آن خوش، ظاهر و باطنش نيكو مى ‏باشد.

غُرَرُالحِکَم و دُرَرُالکِلَم

نکته: اگر دوست داشتنی نیستیم...

 

امام صادق علیه السلام فرموده اند:

«الْوَقْتُ الَّذِی لَا یُرَدُّ فِیهِ الدُّعَاءُ هُوَ مَا بَیْنَ وَقْتِكُمْ فِی الظُّهْرِ إِلَى وَقْتِكُمْ فِی الْعَصْرِ».

بحارالأنوار، 90/347

 وقت و ساعتی كه دعا در آن رد نمی‏شود، ما بین وقت نماز ظهر تا وقت نماز عصر است.

 

أَنَّ النَّبِیَّ «صلی الله علیه ‏و‏آله» قَالَ مَرَّ أَخِی عِیسَى «علی ­نبینا وآله ­وعلیه ­السلام» بِمَدِینَةٍ وَ فِیهَا رَجُلٌ وَ امْرَأَةٌ یَتَصَایَحَانِ فَقَالَ مَا شَأْنُکُمَا قَالَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ هَذِهِ امْرَأَتِی وَ لَیْسَ بِهَا بَأْسٌ صَالِحَةٌ وَ لَکِنِّی أُحِبُّ فِرَاقَهَا قَالَ فَأَخْبِرْنِی عَلَى کُلِّ حَالٍ مَا شَأْنُهَا قَالَ هِیَ خَلَقَةُ الْوَجْهِ مِنْ غَیْرِ کِبَرٍ قَالَ لَهَا یَا مَرْأَةُ أَ تُحِبِّینَ أَنْ یَعُودَ مَاءُ وَجْهِکِ طَرِیّاً قَالَتْ نَعَمْ قَالَ لَهَا إِذَا أَکَلْتِ فَإِیَّاکِ أَنْ تَشْبَعِینَ لِأَنَّ الطَّعَامَ إِذَا تَکَاثَرَ عَلَى الصَّدْرِ فَزَادَ فِی الْقَدْرِ ذَهَبَ مَاءُ الْوَجْهِ فَفَعَلَتْ ذَلِکَ فَعَادَ وَجْهُهَا طَرِیّاً

پیامبر اعظم «صلّی ‏اللَّه ‏علیه ‏و‏آله» فرمودند: برادرم عیسى «علی ‏نبینا‏ و‏آله ‏وعلیه ‏السّلام» به شهرى عبور نمود که در آن مرد و زنى‏ بر سر یکدیگر فریاد می ‏زدند،

حضرت به آن­ها فرمود: شما را چه می ‏شود، چرا فریاد می ‏کنید؟ آن مرد عرض کرد: اى پیامبر خدا، این همسر من است و هیچ بدى هم ندارد بلکه زنى است صالحه، ولى در عین حال دوست دارم از او جدا شوم.

حضرت عیسى «علی ‏نبینا‏ و‏آله ‏وعلیه ‏السّلام» فرمود: به هر حال بگو چه نقصى در او است که می ‏خواهى از وى جدا شوى؟

آن مرد عرضه داشت: بدون این که پیر شده باشد صورتش شکسته و فرسوده شده.

حضرت به آن زن فرمود: اى زن دوست دارى طراوت صورتت به تو برگردد؟

آن زن عرضه داشت: آرى.

حضرت فرمود: هر گاه غذا تناول می ‏کنى، پیش از سیر شدن از آن دست بکش زیرا طعام وقتى در شکم و معده زیاد شد، طراوت و نشاط صورت را می ‏برد. زن به این دستور عمل نمود، طراوت صورتش دوباره بازگشت.


 

از امام زین العابدین علیه السلام سؤال شد:

«ما بال المتهجدین باللیل من أحسن النّاس وجها؟» چرا شب زنده داران از همه مردم خوش سیماترند؟

فرمود:

«لأنّهم خلو باللّه فکساهم اللّه من نوره»؛ چون با خداوند خلوت می کنند، خدا نیز جامه ای از نور خویش بر آنان می پوشاند.

بحار، ج 87، ص 159

 

عن الامام ابی جعفر، فی قول الله (تتجافی جنوبهم عن المضاجع)  قال:

 

نزلت فی امیرالمؤمنین(ع) و اتباعه من شیعتنا ینامون فی اول اللیل، فاذا ذهب ثلثا اللیل، او ما شاء الله، فزعوا الی ربهم راغبین راهبین طامعین فی ما عنده.

امام باقر(ع) درباره ی فرموده ی خدا [در قرآن]( آنان که شب ها، پهلو از رختخواب، حرکت دهند.) فرمود:

آن، درباره ی امیرمؤمنان و پیروان او از شیعیان ما که اول شب را می خوابند و هنگامی که دو سوم شب، یا آن چه خدا خواست، گذشت، بلند می شوند و به درگاه پروردگارشان راز و نیاز و تضرع و زاری می کنند در حالی که مشتاق و ترسان اند و به آنچه پیش خداست امیدوارند، نازل شده است.

 

امام هفتم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمود:

 

یا هشام لو کان فی یدک جوزة و قال الناس لؤلؤة ما کان ینفعک و انت تعلم انها جوزة ولو کان فی یدک لؤلؤة و قال الناس انهاجوزة ما ضرک و انت تعلم انها لؤلؤء.

تحف العقول، بخش امام هفتم، ص 386. به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حوزه

ای هشام! اگر در دست تو دانه گردویی است ولی همه مردم آن را جواهر پنداشته اند این پندار، تو را سود نبخشد چون، می دانی که آنچه در دست تو است گردوئی بیش نیست. همچنین اگر درمیان مشت تو، جواهری باشد، لکن مردم آن را گردو قلمداد کرده اند در این صورت نیز این پندار، واقعیت را دگرگون نمی سازد و زیانی به تو نمی رسد.

 

 

حضرت علی علیه السلام فرموده اند:

 

قُوتُ الأجسام الطَّعامُ وقوتُ الأرواحِ الإطعامُ

نیروی تن آدمیان به غذا خوردن است و نیروی جانشان به غذا دادن

الدعوات ص 142 به نقل از کتاب مفاتیح الحیاة

 

برکت مهمان

 

پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم درباره برکت مهمان می فرمایند:

إِنَّ الضَّیْفَ إذَا جَاءَ فَنَزَلَ بِالْقَوْمِ جَاءَ بِرِزْقِهِ مَعَهُ مِنَ السَّمَاءِ، فَإِذَا أَکَلَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ بِنُزُولِهِ عَلَیْهِمْ؛

وسائل الشیعه، ج24، ص317.

هر گاه میهمان، بر گروهی از مردمان وارد شود، رزق و روزیش همراه او از آسمان فرود می آید و چون از غذای آنان بخورد، خداوند به میمنت ورود او، گناه آنان را ببخشد.

حدود مهمانی

همچنین درباره ی حدود مهمانی از ایشان نقل شده است:

اَلضَّیْفُ یُلْطَفُ لَیْلَتَیْنِ فَإِذَا کَانَتْ اللَّیْلَةُ الثَّالِثَةُ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ الْبَیْتِ یَأْکُل مَا أَدْرَکَ؛

وسائل الشیعه، ج24، ص313.

با میهمان تا دو شب با ملاطفت [و به نحو ویژه] رفتار می شود و هر گاه شب سوم رسید، او از اهل خانه محسوب می شود و باید هر چه دید بخورد.

البته باید دانست که تواضع در برابر میهمان و احترام قائل شدن برای وی، نباید در حدی باشد که میزبان نعمتهای خداوند که برای پذیرایی آماده کرده است را ناچیز و بی مقدار بشمارد.

پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند:

کَفَی بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ یَسْتَقِلَّ مَا یُقَرِّبُ إِلَی إِخْوَانِهِ وَ کَفَی بِالْقَوْمِ إِثْماً أَنْ یَسْتَقِلُّوا مَا یُقَرِّبُهُ إِلَیْهِمْ أَخُوهُم؛

وسائل الشیعه، ج24، ص276.

در گناه کاری انسان همین بس که آنچه را [برای پذیرایی] پیش برادرانش می برد، کم شمارد. و در گناه کاری جمیعت [میهمان] نیز همین بس که آنچه برادرشان برای پذیرایی از آنها می آورد، کم شمارند.

 

 

 



نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها:

تاريخ : چهار شنبه 5 شهريور 1393برچسب:, | 14:54 | نویسنده : دختری به رنگ اسمون |
.: Weblog Themes By BlackSkin :.


کد موزيک

!-- HTML Codes ramsarmusic.com --
کد شمارنده ی صفحه
فا تولز ، ابزار رایگان وبمسترشمارنده ی صفحه
کد لحظه شمار غیبت امام زمان برای وبلاگهای مهدویت